Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
göyçəkcə — sif. Çox göyçək, çox qəşəng, olduqca gözəl. Göyçəkcə bir uşaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göyçək — sif. Gözəl, qəşəng. Göyçək qız. Göyçək gəlin. – Şah cavan və göyçək oğlan idi. M. F. A.. <Asya:> Batmış nə göyçək oğlandır. Ü. H.. Nərminə göyçək idi. Qaraxallı, girdə çəhrayı sifətindən təbəssüm əskik olmazdı. B. Bayramov. // İs. mənasında … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gözəl — sif. 1. Sifətinin cizgiləri, bədəninin tənasübü, qaş gözü qüsursuz olan; göyçək. Gözəl uşaq. – <Xor:> Xəlvət meşə arasında; Bir gözəl qız tapmışıq. C. C.. <Zaqs müdiri> Zeynalın Mehriban kimi gənc və gözəl bir qadını boşamasına bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göyçəklənmək — 1. f. Göyçək olmaq, gözəl olmaq; gözəlləşmək. 2. qayıd. Özünə gözəllik vermək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göyçəkləşdirmək — f. Qəşəngləşdirmək, gözəlləşdirmək. <Nazlı:> Yaxşı deyirlərmiş ki, xoş gün adamı göyçəkləşdirər. Ə. Ə.. // Göyçək göstərmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göyçəklik — is. Göyçək şeyin halı; qəşənglik, gözəllik … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göyçəkləşdirilmək — məch. Göyçək edilmək, gözəlləşdirilmək, qəşəngləşdirilmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göyçəkləşmək — f. Göyçək olmaq, qəşəngləşmək, gözəlləşmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəhi — ə. gözəl, göyçək … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
həsən — ə. gözəl, göyçək … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
